رئال مادرید در یک بازی پرتنش توانست که باخت 1-2 را با پیروزی 5-2 عوض کند و سه امتیاز دیگر در برنابئو کسب کند تا به ششمین برد پیاپی خود در لیگ برسد . 

مورینیو در این بازی از یک ترکیب غیرمتعارف استفاده کرده بود . په په در پست هافبک دفاعی بازی می کرد و موراتا و کاکا نیز در ترکیب قرار گرفتند که اولی در پست غیرتخصصی خود در 45 دقیقه در نیمه اول عملکرد جالبی نداشت و دو تای دیگر نیز به حدی بد بودند که تعویض شدند . 
مایورکا بازی را شروع کرد و بالاخره روی سانتر جیو و اشتباه مشترک آربلوا و کوئنت رائو ، دروازه تیم مورینیو با ضربه سر گشوده شد . رئال خیلی سریع این گل را جبران کرد . مودریچ یک پاس عمق عالی داد ، په په مقابل دروازه بان استپ کرد و هیگوائین را در موقعیت دروازه خالی صاحب توپ کرد تا ال پیپیتا گل اول را بزند . 
رئال تقریبا فاقد هیچ خلاقیتی برای رخنه به دفاع بسته تیم مانزانو بود و همین باعث شد که روی یک کرنر دیگر ، دوس سانتوس دومین پاس گلش را بدهد و آلفارو با ضربه سر گل بزند . روی این صحنه عملکرد آربلوا فاجعه بار بود و مشخص نبود که چرا یارش را رها کرده است . 
رئال مادرید در فاز خلاقیت ضعیف بود . کاکا باز هم یک نمایش نا امید کننده از خود ارائه داد تا یک فرصت دیگر را هم بسوزاند و موراتا نیز به نظر می رسید که نمی تواند که سد تدافعی بسته حریف را باز کند و تنها امید رئال به ضربات و حرکات کریستیانو بود که یکی از شوتهایش هم به تیرک خورد . در دقایق پایانی نیمه اول هم مایورکایی ها موقعیت خراب کردند تا مورینیو از این که تیمش 2-1 نیمه اول را باخته چندان هم ناراحت باشد . 
بالاخره بین دو نیمه مورینیو چیزی را دید که بسیاری از رئالی ها قبل تر از این ها دیده بودند : این که پیراهن آربلوا به شدت به تن رئال گشاد است . بازیکن سالامانکایی تعویض شد تا اوزیل به جایش وارد زمین شود . بدین ترتیب په په به خط دفاع برگشت . بنزما نیز جای موراتا را گرفت . 
با ورود بازیکن آلمانی به نظر می رسید که رئال مادرید به بازی برگشته باشد . اوزیل روی یکی از اولین حرکاتش یک ارسال عالی از روی نقطه کرنر داشت تا کریستیانو یک ضربه سر قنی و دقیق را روانه دروازه حریف کند . چند دقیقه بعد روی ریباند توپ ، مودریچ یک شوت تماشایی را به کنج دروازه آئواته فرستاد تا خیال برنابئو راحت شود . 
پس از این صحنه کاکا هم با ژابی تعویض شد تا رئال از نظر تدافعی کمی منسجم تر شود چرا که نیازی به آب و آتش زدن نبود . رئال مادرید خوب حمله می کرد و مایورکا نیز که چیزی برای از دست دادن نداشت ، چند حمله خوب داشت که در نهایت این بنزما بود که با پاس گل هیگوائین توانست که دروازه خالی را در دقیقه 92 باز کند . 
به هر صورت این بازی فرصتی بود تا مورینیو به برخی نفرات ذخیره اش فرصت دهد . موراتا و کاکا واکنش مناسبی نداشتند . اوزیل با دو پاس گل درخشید و هیگوائین با زدن دو گل و یک پاس گل اعتماد به نفس گرفت